Το παρακάτω άρθρο είναι αναδημοσίευση από το περιοδικό Μάνη χθες, σήμερα, αύριο (τεύχος 30) της Αδούλωτης Μάνης. Λόγο του ότι περιλαμβάνονται τόσες πολλές και ιδιαίτερες πληροφορίες, θα ήταν κρίμα να μην παραδοθεί αυτούσιο.
Οικογένεια Παπαδάκου (Πηλάλα)
Το επώνυμο «Παπαδάκος» είναι μανιάτικο επώνυμο. Προσδιορίζει ή δηλώνει «το παιδί του παπά».Είναι πολύ συνηθισμένο στη Μάνη και τη Λακωνία γενικότερα.
Τους δύο τελευταίους αιώνες το «Παπαδάκος» το συναντάμε σε διάφορα χωριά της Λακωνίας, όπως: Άρνα, Δαφνί, Δροσοπηγή (Τσεροβά), Καρβελάς, Κόκκινα Λουριά, Κονάκια, Λάγια, Μαυροβούνι, Μηλιά, Νύφι, Ξηροκάμπι, Μυρσίνη (Πάνιτσα), Πηλάλα, Ποταμιά, Σιδηρόκαστρο, Χαριά κλπ.
Τα επώνυμα «Παπαδάκος», «Αναγνωστάκος» και «Δασκαλάκος» τα προτιμούσαν οι απόγονοι των: παπά, αναγνώστη και δάσκαλου αντίστοιχα. Αυτό συνέβαινε γιατί ο παπάς, ο αναγνώστης κι ο δάσκαλος είχαν κύρος στο χωριό τους και ήταν λειτουργήματα εκείνη την εποχή. Επίσης προσέδιδαν κύρος στους απογόνους, γιατί ήταν μοναδικοί. Υπήρχε δηλαδή ένας παπάς, ένας αναγνώστης, ένας δάσκαλος συνήθως σε κάθε χωριό και ήταν σημαίνοντα πρόσωπα. Κάθε τέτοιο επώνυμο επισκίαζε το παλιό επώνυμο της Οικογένειας, ακόμα κι αν επρόκειτο για παμπάλαιο ιστορικό επώνυμο, όπως Φωκάς, Παλαιολόγος, Λάσκαρης, Κομνηνός, κλπ.
Το σύντομο ιστορικό που ακολουθεί, είναι για την Οικογένεια Παπαδάκου που έλκει την καταγωγή από το χωριό «Πηλάλα» (Βλ. ΙΕΤ 1, χάρτη Μάνης) της τέως Επαρχίας Γυθείου του νομού Λακωνίας. Αρχικά, το 1835 η Πηλάλα ανήκε στον τέως Δήμο Σμήνους με έδρα το Σμήνος (Πάνιτσα) (Βλ. ΙΕΤ 2).
Το 1841 με τη συγχώνευση των δήμων, πέρασε στον τέως Δήμο Μαλευρίου, με έδρα ξανά την Πάνιτσα(Βλ. ΙΕΤ 2).
Αργότερα, το 1912, μαζί με τα γειτονικά Κονάκια συγκρότησαν την «Κοινότητα Κονακίων» (Βλ. ΙΕΤ3).
Σήμερα, μετά την τελευταία συνένωση του 1997 (πρόγραμμα «Καποδίστριας»), ανήκει πλέον στο ΔήμοΓυθείου (Βλ. ΙΕΤ 4), το δεύτερο σε μέγεθος Δήμο της Λακωνίας μετά το Δήμο Σπαρτιατών.
Πολύ κοντά στην Πηλάλα είναι τα Κονάκια, όπως προαναφέρθηκε, αλλά και η Μυρσίνη (Πάνιτσα). Και στα δύο αυτά γειτονικά χωριά, υπάρχει μέχρι σήμερα επώνυμο Παπαδάκος, αλλά είναι διαφορετικό σόι το καθένα, δηλαδή από άλλον παπά – γενάρχη.
Παρατηρώντας τις δυο πρώτες γενιές στο Γενεαλογικό Πίνακα, βλέπουμε πως ο Βασίλειος της 2ης γενιάς ήταν παπάς. Αβίαστα λοιπόν κάποιος θα μπορούσε να πει, ότι απ’ αυτόν έλκεται το «Παπαδάκος». Όμως και ο αδελφός του Ιωάννης επίσης 2ης γενιάς, αλλά και τα παιδιά του Ιωάννη, φέρουν ως και σήμερα το επώνυμο Παπαδάκος. Επομένως «παπάς» πρέπει να ήταν ο πατέρας των Ιωάννη και Βασιλείου, ο«Νικόλαος» 1ης γενιάς ή ίσως ο παππούς τους. Όμως το μεν παππού των Ιωάννη και Βασιλείου ιερέως δεν τον ξέρουμε, το δε πατέρα τους Νικόλαο, τον βρίσκουμε ως πατρώνυμο των δύο αυτών παιδιών του, χωρίς να γνωρίζουμε την επαγγελματική του ιδιότητα, δηλαδή αν ήταν πράγματι παπάς.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΓΕΝΕΩΝ
1η ΓΕΝΙΑ: Νικόλαος «Παπαδάκος»: Είναι ο γενάρχης της Οικογένειας Παπαδάκου στην Πηλάλα. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, τον βρίσκουμε στα έγγραφα ως πατρώνυμο των γιων του Ιωάννη και Βασιλείου ιερέως. Ενδεικτικά τον αναφέρουμε «Παπαδάκο», γιατί δε γνωρίζουμε το πραγματικό επώνυμό του, που θα ήταν και το παλιότερο επώνυμο της όλης Οικογένειας. Πρέπει να ήταν παπάς, αφού τα παιδιά του εκείνη την εποχή φέρουν το επώνυμο Παπαδάκος1.
2η ΓΕΝΙΑ: Στη 2η γενιά είναι τα παιδιά του Νικολάου Παπαδάκου: Ιωάννης και Βασίλειος. Ιωάννης Παπαδάκος του Νικολάου: Γεννημένος το 1802, σύμφωνα με γραπτή πηγή. Υπήρξε πολεμιστής του 1821. Σε αίτησή του στις 18 Ιουνίου 1839 (Βλ. ΙΕΤ 7), αναφέρει: Προς τον Δήμαρχο Μαραθέας .
Ο υποφαινόμενος ετών 37 γεννηθείς/ και κάτοικος του χωρίου Πιλάλας 2 του Δήμου/Σμίνους της Διοικήσεως Λακωνίας , αρξα/μένου του Ιερού αγώνος εκινήθην ως έλλην/ κατά των εχθρών ευρεθείς εις διαφόρους μά/χας , Λακεδαίμονος Βαλτέτζι Κερασιάς/ και Τριπολιτζά , υπό την διεύθυνση του Δη/μητρίου Χαντζάκου αρχηγού/ Με πόσον ζήλον και προθυμίαν ε/συναγωνίσθην δια την ελευθερίαν της/ Πατρίδος μας είναι αυτόπτης ο αυτός αρ/χηγός μας . Τας εκδουλεύσεις μου ταύτας ανά/φερα και εις την επί τούτου διορισθείσαν/ εξεταστικήν επιτροπήν της μάνης , αλλά άχρι/ τούδε είμαι αμνημονημένος από πάσαν/ αμιβήν και χάριν των εις Πατρίδα/ εκδουλεύσεών μου κτλ .
Εξαιτούμαι Λοιπόν χάριν των διαλη/φθέντων εκδουλεύσεών μου το ανήκον/ αριστείον και υποφαίνομαι ευσεβάστως/
Ο ευπειθής Ιωάννης παπαδάκος
Παρακάτω ο δήμαρχος του τότε Δήμου Σμήνους «Β. Μαντραπίλιας», με ημερομηνία «εν Καρβελά την 3 8 βρίου (:Οκτωβρίου) 1839 » , πιστοποιεί ότι στο Δήμο του, δεν έχει άλλος το ίδιο όνομα και επώνυμο με τον αναφερόμενο, δηλαδή υπάρχει μόνο αυτός με το όνομα «Ιωάννης Παπαδάκος από την Πηλάλα». Κάτω αριστερά στην πρώτη σελίδα του ίδιου εγγράφου, αναφέρεται πως του απονεμήθηκε «Σιδηρούν» Αριστείο (απ’ αυτήν την αίτησή του). Τον βρίσκουμε επίσης και σε άλλο αχρονολόγητο κατάλογο της «Συλλογής Γιατράκου» (Βλ. ΙΕΤ 8). Το πολυσέλιδο αυτό έγγραφο είναι αχρονολόγητο γιατί είναι κολοβό, του λείπουν δηλαδή οι πρώτες και οι τελευταίες σελίδες. Αν όμως είναι σωστή η αναγραφόμενη ηλικία του – 40 ετών – τότε ο κατάλογος γράφτηκε το 1842. Αναφέρεται λοιπόν σ’ αυτό με:
Αύξοντα Αριθμό: 274 όνομα και επώνυμο: Ιωάννης Παπα/δάκος … ηλικία: 40 χωρίο δή/μου επαρχίας:…πιλάλα 4 μα/λεβρίου Γυθείου από πότε ος πότε πολέμησε: 1821 – 1828 εις τας μαχας/ ας ευρέθην: εις την εκαθαρησην τον εν λα/κεδαίμονα εντοπιον οθο/μανον της πελοπονησου και φρου/ρίων δράμαλη και αράβον/ πάσας μάχας συγκροτήθησαν/ ηπ ‘ ά λων αρχηγών του και ηδίος/ ο αρχηγός Π . Γιατράκος . με πίον/ αρχηγόν: διάφορους/ οπλαργι/γους και ηδιος/ο Π . Γιατρά/κος παρατη/ρήσεις ταξεος:…Α ! ταξεος/ στρατιώτης
Αμέσως παρακάτω στον ίδιο κατάλογο, με αύξοντες αριθμούς 275 και 276 αναφέρονται και οι:
Πολυχρόνης Χατζάκος και Δημήτρης Χατζάκος , 40 και 30 ετών αντίστοιχα, από το ίδιο χωριό την Πηλάλα . Πολέμησαν στις ίδιες μάχες με τον Ιωάννη Παπαδάκο και με τους ίδιους αρχηγούς .
Τέλος αναφέρονται: ο μεν Πολυχρόνης Χατζάκος Α ‘ τάξεως καπετάνιος , ο δε Δημήτρης Χατζάκος ( μ ) πουλουξής .
Επιβεβαιώνονται δηλαδή τα γραφόμενα από τον Ιωάννη Παπαδάκο στην παραπάνω αίτησή του, (βλ. ΙΕΤ 7) περί του αρχηγού του Δημητρίου Χατζάκου. Παράλληλα λόγω της οικογενειοκρατίας που ίσχυε τότε, ενισχύεται και η άποψη πως υπήρχε εξ αίματος συγγένεια μεταξύ των οικογενειών Παπαδάκου και Χατζάκου. Το πρόγραμμα «EGO» (εγώ) της Ακαδημίας Αθηνών (Βλ. ΙΕΤ 8α & 8β):
«υποστηρίζει ότι οι Κοντιάνοι, οι Πατρικιάνοι και οι Χατζιάνοι (της Πηλάλας) είναι μια οικογένεια (παλιά)».
Εμείς προσθέτουμε σ’ αυτά και τα επώνυμα, επίσης της Πηλάλας, Λιάκος, Νικολάκος και Παπαδάκος. Τούτο γιατί σε διάφορα έγγραφα όλα αυτά τα επώνυμα σχετίζονται. Π.χ. το Κοντάκος με το Χατζής – Χατζάκος. Το Χατζής – Χατζάκος με το Νικολάκος, το Παπαδάκος, αλλά και το Λιάκος. Τέλος από τα παραπάνω επώνυμα, τα «Κοντάκος» και «Λιάκος», τεκμηριωμένα και βάσει αρχειακών πηγών προέρχονται «…εκ της οικογένειας των Κοριθράκηδων3…».
Σε άλλο έγγραφο (Βλ. ΙΕΤ 9) με ημερομηνία «Καλάμαις την αην Ιουνίου 1844 » που το υπογράφει ο τότε γερουσιαστής Ν .(- ικόλαος ) Πιεράκος , προτείνεται και ο Ιωάννης Παπαδάκος από την Πηλάλα , σε σύνολο 112 Μανιατών πολεμιστών του 1821, για την απονομή Αργυρού Αριστείου .
Στο ίδιο έγγραφο αναγράφονται προτεινόμενοι για το Αργυρό Αριστείο, επίσης από την Πηλάλα και οι συγχωριανοί του:
Σαρ . Στεφανάκος Πέτρος Δημητρακάκος Δ . Δουκάκος και Παπα Σπυρίδων Οικονομόπουλος .
Το Υπουργείο Στρατιωτικών, με ημερομηνία «Αθήναι την 13 Ιουνίου 1844 » , για την παραπάνω πρόταση του Ν. Πιεράκου εκδίδει την απόφαση (Βλ. ΙΕΤ 10):
Χορήγησις αργυρών αριστείων εις 112 άτομα .
Απόφασις Επί τη προτάσει του ημετέρου/ Υπουργού των Στρατ . Απεφασίσαμεν/ και διατάττομεν τα εξής: Αον Ευαρεστούμεθα να χορηγήσω/μεν το αργυρούν αριστείον , εις τα κά/τωθεν σημειούμενα άτομα , άτινα εκ/πληρώσαντα καθήκοντα αξιωματικού/ έλαβον μέρος ενεργητικόν εις τας μά/χας του υπέρ ανεξαρτησίας της Πα/τρίδος πολέμου ….
Λίγες μέρες αργότερα, στις 16 Ιουνίου 1844 ο Όθωνας υπογράφει τη χορήγηση των Αργυρών Αριστείων στα εν λόγω 112 άτομα – Μανιάτες πολεμιστές του 1821, μεταξύ των οποίων και ο Ιωάννης Παπαδάκος , με αύξοντα αριθμό 110 (Βλ. ΙΕΤ 11). Ο κατάλογος αυτός είναι γραμμένος σε φόρμα με προμετωπίδα τα βαρύγδουπα σήματα του Βαυαρού Βασιλιά και το γνωστό λογότυπο ΟΘΩΝ ΕΛΕΩΙ ΘΕΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Πρέπει εδώ να σημειώσουμε πως «Αργυρούν Αριστείον», απονεμόταν σε όσους υπηρέτησαν στην Επανάσταση του 1821 ως αξιωματικοί. Το 1871 επανέρχεται, στην 4η και τελευταία «Επιτροπή Εκδουλεύσεων του Αγώνα», που συστάθηκε το 1865 με πρώτο πρόεδρό της το Γενναίο Θ. Κολοκοτρώνη, με την εξής αίτηση του (Βλ. ΙΕΤ 12):
Εν Πανίτση την 6 Ιουνίου 1871 αίτησις του ιωάννι/ Παππαδάκου κατήκου/ πηλάλας του δήμου μα/λευρίου Περί αμηβής/ εκδουλεύσεόν μου.
Προς Την επί του Ιερού αγώνος εξεταστικήν επιτροπήν/ των στρατιωτικών εκδουλεύσεων .
Δια του Κου Δημάρχου Μαλευρίου Ειδοποιηθείς ο υποφαινόμενος παρά του Κου δη/μάρχου μου να προσέξω τα υπό του πρώην Προέ/δρου της επί του αγώνος επιτροπής ζητηθέντα έγγραφα/ δι ων και ορίζονται αι κατά τον αγώνα εκδουλεύσεις/ μου , πληροφορώ την νυν Σεβ . Επιτροπήν ότι κατά/ το 1865 υπέβαλον προς την τότε συσταθείσαν επιτροπήν πιστοποιητικά διαφόρων αρχηγών δια των/ οποίων απεδεικνύετο ότι παρευρέθην εις διαφόρους/ κατά του κοινού της Ελλάδας εχθρού μάχας ιδίως/ δε εις τας της Τριπόλεως Πολυαράβου Μονεμ/βασίας Αλμυρού , Δηρού Πύλου και εις όλας εν
γένει τας μάχας με τους υπό την οπλαρχηγίαν μου/ πεντήκοντα και επέκεινα άνδρας τους οποίους εμισθοδότουν και ετροφοδότουν υπ ‘ εξόδων μου , τα πι/στοποιητικά δε ταύτα φρονώ ότι ευρίσκονται/ εις το αρχείον των κατά καιρόν συσταθεισών/ επιτροπών . Εξαιτούμαι δε και δια της παρούσης μου να αντα/μειφθώ διότι εξοδεύθην μεγάλως δια της μισθοδοτήσεως των υπό την οπλαρχηγίαν μου ανδρών .
Ευπειθέστατος κάτοικος Πηλάλας του Μαλευρίου/ Ιωάνης παπαδακος
Ο Ιωάννης Παπαδάκος είναι από εκείνους τους σπουδαίους, αλλά άγνωστους και αφανείς ήρωες του 1821, που υπηρέτησε ως Καπετάνιος του Αγώνα, δηλαδή Αξιωματικός. Παρόλο του ότι παρασημοφορήθηκε ως και με το Ασημένιο Αριστείο από τον Όθωνα, δεν ανταμοίφθηκε ποτέ για την όλη συμμετοχή του στον Ιερό υπέρ ανεξαρτησίας Αγώνα του Έθνους, κάτι που φαίνεται ακόμη και από την τελευταία αίτηση του προς την επίσης τελευταία επιτροπή εκδουλεύσεων του Αγώνα. Τέλος μαζί με τον αδελφό του Βασίλειο ιερέα Παπαδάκο, τους βρίσκουμε συνδρομητές (Βλ. ΙΕΤ 13)
«υπέρ των εν Συρία παθόντων Χριστιανών» , σε κατάλογο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως του 1861. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε δύο πράγματα: • Το πρώτο πως το 1860 είχαμε πρωτοφανείς σφαγές χριστιανών από το μουσουλμανικό όχλο στη Δαμασκό της Συρίας. • Και δεύτερο πως οι αδελφοί Ιωάννης και Βασίλειος Παπαδάκος απ’ την Πηλάλα, που πολέμησαν σκληρά για την ελευθερία της πατρίδας, γνώρισαν καλά, στα πεδία της μάχης και όχι μόνο, την τουρκική βαρβαρότητα και θηριωδία.
Βασίλειος Παπαδάκος του Νικολάου, Ιερέας: Αδελφός του Ιωάννη, πολεμιστής κι αυτός του 1821. Σε αίτησή του στις 28 10 βρίου (: Δεκεμβρίου ) 1841 (Βλ. ΙΕΤ 14), διαβάζουμε:
Προς τον Δήμαρχο Σμήνους . Τέλος άμα ήρχησεν ο υπέρ ελευθερίας Ιερός αγώνας/ εκοινήθην κατά των ε / χθρών έχοντας υπό την οδηγίαν μου περίπου των δέκα στρατιωτών ευρεθείς / εις τας Μάχας Λακεδαίμονος , βλαχοκερασιών , Τρικόρφων , Τριπολιτζάς ,/ εις αργολίδα , εν καιρώ του Δράμαλη , εις Ναυπλιον , εις Μεσι ( α ) νικά φρουρι· / α και εις τας κατά την Σπάρτην εισδρομάς και αποβάσεις του ημπραήμη χω/ρίς να λάβω παραμικράν περίθαλψιν από τας καιρόν Διοικήσεις της / ελλάδος . Δια τας εις τον Ιερόν αΓώνα εκδουλεύσεις μου επισυ / νάπτω και Πιστοποιητικόν έΓραφον των οπλαρχηγών μου . Εξαιτούμαι λοιπόν να λάβω χάριν των εκδουλεύ / σεών μου το ανήκον αριστείον και υποφαίνομαι ευσεβάστως .
Ο ευπειθείς Δημότης σας Κάτοικος εις Πι / λάλα Βασιλιος παπαδάκος
Παρακάτω στην αίτησή του, «εν ελείψει Δημάρχου ο ( δημαρχιακός ) πάρεδρος Γ . Χαδιαράκος»του τότε δήμου Σμήνους, με ημερομηνία «εν Πάνιτζα την 28 10 βρίου (:Δεκεμβρίου) 1841» ,πιστοποιεί ότι: άλλος δημότης φέρον το αυτό όνομα και επώνυμον με τον ανα / φερόμενον δεν υπάρχει εις τον Δήμον μας .
ο αναφερόμενος δεν εκατηγορήθη πώποτε επί πλημμελήμ .(- ατι )/ προνοουμένω και Τιμωρουμένω παρά του αρθρ . 22 του Ποιν .(- ικου ) Νό / μου .
Το πιστοποιητικό (Βλ. ΙΕΤ 15) που συνοδεύει την αίτησή του, αναφέρει τα εξής:
Εν Αρεοπόλει την 2 9 βρίου (-. Νοεμβρίου ) 1841 Πιστοποιούμεν οι υποφαινόμενοι ότι ο Βασίλειος Παππαδάκος κάτοικος / εις Πιλάλα του Δήμου Σμήνους απ ‘ αρχής της επαναστάσεως έχων μεθ ‘ εαυτού του και πε / ρίπου των δέκα στρατιωτών , Αριθμούμενος από συγγενείς του και φίλους του εκινίθην / κατά των εχθρών ευρεθείς εις τας Μάχας Λακεδαίμονος , βλαχοκερασιών , Τρικόρ / φων , Τριπολιτζάς και αργολίδος εν καιρώ του Δράμαλη , εις Ναύπλιον , εις μεσινιακά / φρούρια και εις την κατά την Σπάρτην εισδρομάς και αποβάσεις του ημπραήμ ,/ συναγονιζόμενος δια την ελευθερίαν της Πατρίδος . Ο Πολίτης ούτος ήτον εις όλων των σταδίων του Ιερού αγώνος υπό τας οδηγίας μας / χωρίς να λάβη τήποτε παραμικράν περίθαλψην από το έθνος ./ Και εις ένδειξιν υποφαινόμεθα .
(υπογραφή) Ιωάννης Μαυρομιχάλης Κατζής Συνταγματάρχης
επικυρουτε ι γ [ ν ] ισιοτης τ [ ης ] άνοθεν ηπογραφής εν απουσία διμάρχου ο διμ [ α ] ρχι [ α ] κός πάρεδρος Τ . Σ . Αρφάνης Κοταράκος
(υπογραφή) Χρ .(- ιστόδουλος ) Π . καπετανάκης Ταγματάρχης .
Επικυρούται η γνησιότης της ανωτέρω υπογραφής Του Χ . Καπετανάκι Εν Καλάμαις της 15 Δικεμ .[- βρίου ] 1841. _ Τ . Σ . Ο Δήμαρχος Καλαμών _ Ιω . Κ . Κυριάκος
(υπογραφή) Στέφ . Πικουλάκης Λοχαγός
Επικυρούται το γνήσιον της άνω μιας υπογραφής Αρεόπολις την 27 10 βρίου ( Δεκεμβρίου ) 1841\ Ο Δήμαρχος Οιτύλου Τ . Σ . Μ . Ν . Τρουφάκος
Για τη συμμετοχή του στην Επανάσταση του 1821 και σαν άμεσο επακόλουθο των παραπάνω δύο εγγράφων (αίτηση – πιστοποιητικό), του απονέμεται στις 24 Φεβρουαρίου 1844 το Χάλκινο Αριστείο(Βλ. ΙΕΤ 16). Χάλκινο Αριστείο απονεμόταν σε όσους χαρακτηρίστηκαν «υπαξιωματικοί» κατά τη διάρκεια του Αγώνα, Ασημένιο στους αξιωματικούς και Σιδερένιο στους στρατιώτες. Με το ίδιο έγγραφο – κατάλογο, αυτό της 24 Φεβρουαρίου 1844, απονέμεται επίσης Χάλκινο Αριστείο και στους εξής συγχωριανούς του από την Πηλάλα:
Χριστόδουλος Θωμάκος Πιέρος Μαστρολιάκος Στρατήγης Κουλουριανάκος και Δημήτριος Δουκάκης
Πολλά θα μπορούσαμε να επισημάνουμε από τα έγγραφα για την πλούσια δράση, τόσο του Ιωάννη, όσο και του αδελφού του Βασιλείου ιερέως Παπαδάκου. Π.χ. ότι συμμετείχαν στις πιο σημαντικές και καθοριστικές μάχες της Επανάστασης από την έναρξη της ως και το 1826 – ’27. Εκείνο όμως που δεν πρέπει να παραληφθεί γιατί είναι άγνωστο, αλλά έχει πολύ μεγάλη σημασία, τόσο για την περιοχή τους, όσο και για την έναρξη του Αγώνα, γενικότερα είναι πως και τα δυο αδέλφια πρώτα – πρώτα έλαβαν μέρος:
εις τας μάχας Λακεδαίμονος , ή αλλιώς εις την εκαθαρησην τον εν λα / κεδαίμονα εντοπιον οθο / μανον . (βλ. ΙΕΤ 15 και 8) Μάχες δηλαδή ή πολιορκίες («κλεισίματα»), που από την αρχειακή έρευνα, γνωρίζουμε πλέον πως έγιναν τουλάχιστον σε δύο (2) μέρη εντός της Λακεδαίμονας. Το δύο (2) αυτά μέρη είναι τα εξής:
• Οι Πύργοι της Κουρτσούνας (σημ. Βασιλική) και • Το Κάστρο της Μπαρδούνιας.
Τα «κλεισίματα» αυτά έγιναν σίγουρα πριν τις 25 Μαρτίου 1821, πιθανότατα πριν και τις 17 Μαρτίου 1821. Έτσι άλλωστε θέλει η παράδοση. Πρέπει όμως να θεωρηθεί και ευνόητο, γιατί φεύγοντας οι Μανιάτες στις 17 Μαρτίου για την Καλαμάτα, δεν είναι δυνατόν να «αφήσαν από πάνω τους» στο «μπαλκόνι» της Μάνης, δηλαδή στα ιστορικά διπλανά Μπαρδουνοχώρια, τους γνωστούς και πανίσχυρους Τουρκομπαρδουνιώτες αγάδες με τους οποίους πολέμησαν αμέσως μετά στο Βαλτέτσι και αλλού.
Αργότερα, όπως προαναφέρθηκε, μαζί με τον αδελφό του Ιωάννη Παπαδάκο, τους βρίσκουμε συνδρομητές(Βλ. ΙΕΤ 13) «υπέρ των εν Συρία παθόντων Χριστιανών» , σε κατάλογο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως του 1861. Ο Βασίλειος Παπαδάκος υπήρξε κι αυτός δεινός πολεμιστής του 1821, μπουλουξής (:υπαξιωματικός), και του απονεμήθηκε το Χάλκινο Αριστείο. Τέλος, για αρκετά χρόνια υπηρέτησε ιερέας στη γενέτειρά του την Πηλάλα του τότε δήμου Σμήνους και αργότερα Μαλευρίου.
3η ΓΕΝΙΑ:
Στην 3η γενιά του Γενεαλογικού Πίνακα είναι τα παιδιά των πολεμιστών του 1821, Ιωάννη και Βασιλείου ιερέα. Απ’ αυτά, τα αδέλφια Γεώργιος γεννημένος το 1833 και Αλέξιος γεννημένος το 1844, παιδιά του Ιωάννη Παπαδάκου, δε γνωρίζουμε τι απέγιναν. Ούτε βρίσκουμε απογόνους τους στην Πηλάλα, όπως για όλους τους άλλους αυτής της γενιάς. Ίσως έφυγαν από το χωριό τους και αναζήτησαν αλλού καλύτερη τύχη4. Ο Γεώργιος μάλιστα αναφέρεται σε κατάλογο του 1872, με επάγγελμα «Φοιτητής», στοιχείο το οποίο ενδυναμώνει την πιθανότητα μετακίνησής του, ιδίως προς την πρωτεύουσα.
Μιχαήλ Παπαδάκος του Ιωάννη: Τον βρίσκουμε σύμφωνα με μια γραπτή πηγή γεννημένο το 1837. Στις 30 Αυγούστου 1852 νυμφεύεται την Αικατερίνη Δ. Ξα(ν)θάκου κάτοικο Κονακίων του τέως Δήμου Μαλευρίου (Βλ. ΙΕΤ 175).
Ελένη Παπαδάκου του Ιωάννη: Παντρεύεται στις 26 Ιουνίου 1860 σε ηλικία 22 ετών (γεννημένη επομένως το 1838), τον Ιωάννη Νικολάου Καράτζαλη από τα Κονάκια ηλικίας ετών 28 (Βλ. ΙΕΤ 18).
Αγαθή Παπαδάκου του Ιωάννη: Παντρεύτηκε στις 29 Μαΐου 1871, τον Πανάγο Μιχελάκο κάτοικο Μαλλιαρής Συκιάς του τέως Δήμου Γυθείου (Βλ. ΙΕΤ 19).
Δημήτριος Παπαδάκος του Βασιλείου. Δάσκαλος: Έμαθε γράμματα βοηθούμενος κι από τον πατέρα του ιερέα και έγινε δάσκαλος. Γι αυτό και οι απόγονοι του από τη σειρά των προγόνων τους παπάς-δάσκαλος, έφεραν το προσδιοριστικό επώνυμο «Παπαδασκαλάκος». Στις 31 Ιουλίου 1865 νυμφεύτηκε τη Μαρία Σταυριανού Κυριακαράκου κάτοικο Σιδηροκάστρου του τέως Δήμου Μαλευρίου (Βλ ΙΕΤ 20).
Μαρίτσα Παπαδάκου του Βασιλείου: Παντρεύτηκε στις 13 Μαΐου 1870 τον Μιχαήλ Δουκάκο κάτοικο του χωρίου Σκαμνακίου του τέως Δήμου Μαλευρίου (Βλ ΙΕΤ 21).
Παναγιώτης ή Αναγνώστης Παπαδάκος του Βασιλείου: Ήταν εγγράμματος και έψελνε στην εκκλησία. Είχε το χαμηλότερο βαθμό των κληρικών, δηλαδή το βαθμό του «Αναγνώστη». Το «Αναγνώστης», για όλους αυτούς που έφεραν τότε αυτό το βαθμό, αντικαθιστούσε πλήρως το πραγματικό βαφτιστικό τους όνομα. Έτσι ο συγκεκριμένος, αντί για Παναγιώτης ήταν γνωστός ως Αναγνώστης.
4η ΓΕΝΙΑ:
Δημήτριος Παπαδάκος του Μιχαήλ: Τον βρίσκουμε κληρωτό στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το 1886 (Βλ. ΙΕΤ 22). Ήταν επομένως γεννημένος, όπως φαίνεται και στο Γενεαλογικό Πίνακα, το 1865.
Γεώργιος Παπαδάκος του Δημητρίου: Όπως και τα υπόλοιπα αδέλφια του, Αντωνία και Λεωνίδας έφεραν το προσδιοριστικό επώνυμο «Παπαδασκαλάκος». Τούτο γιατί, όπως προαναφέρθηκε, ο μεν παππούς τους Βασίλειος ήταν παπάς, ο δε πατέρας τους δάσκαλος. Ο Γεώργιος έφυγε από την Πηλάλα και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Γύθειο.
Αντωνία Παπαδάκου του Δημητρίου: Παντρεύτηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1893 το Δημήτριο Κοντάκο, επίσης από την Πηλάλα (Βλ. ΙΕΤ 23).
Λεωνίδας Παπαδάκος του Δημητρίου: Νυμφεύτηκε στις 28 Ιουλίου 1901 την Αθηνά Π. Παναγάκου από το Χωσιάρι του τέως δήμου Καρυουπόλεως (Βλ. ΙΕΤ 24).
Θεόδωρος Παπαδάκος του Παναγιώτη: Τον βρίσκουμε κληρωτό, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το 1894 (Βλ. ΙΕΤ 25). Ήταν επομένως γεννημένος το 1873.
5η ΓΕΝΙΑ:
Φώτιος Παπαδάκος του Ιωάννη: Πέθανε από «πτώση» το 1977.
Χαρίλαος Παπαδάκος του Γεωργίου: Καφεπώλης, εγκατεστημένος στο Γύθειο. Στο Γύθειο επίσης παντρεύτηκαν και όλες οι αδελφές του.
Παναγιώτης και Θεόδωρος Παπαδάκος του Ευθυμίου: Όλα τους τα αδέλφια όπως φαίνεται και στο Γενεαλογικό Πίνακα, αλλά και οι ίδιοι πέθαναν ή σκοτώθηκαν σχετικά νέοι. Ο πρώτος Παναγιώτης γεννημένος το 1905, εύζωνας, εκτελέστηκε στο Λυγερέα στις 31 Μαίου 1944. Ο δεύτερος Θεόδωρος σκοτώθηκε σε ατύχημα με εκκρηκτικό μηχανισμό το 1952.
6η 7η & 8η ΓΕΝΙΕΣ:
Οι επόμενες τρεις (3) γενιές 6η, 7η και 8η, είναι οι σημερινές εν ζωή γενιές της Οικογένειας Παπαδάκου. Σ’ αυτές ακροθιγώς επισημαίνουμε πως ο Βασίλειος Φώτη Παπαδάκος είναι ιερέας στη Λακωνία, η Ναυσικά Χαρίλαου Παπαδάκου υπήρξε Μοναχή και πως ο αδελφός της Γεώργιος Χαρίλαου Παπαδάκος σκοτώθηκε στα γεγονότα επί Κατσαρέα στο Γύθειο. Και οι τρεις παραπάνω είναι της 6ης γενιάς. Οι γενιές αυτές έχουν καταγραφεί μόνο και μόνο για να φαίνεται η «απόσταση» του Γενεαλογικού Πίνακα «από το σήμερα». Ιδίως στην 7η και 8η γενιά δεν έχουν καταχωρηθεί πλήρως όλα τα ονόματα για διάφορους λόγους. Εδώ λοιπόν τελειώνει η περιγραφή των γενεών, αφού όπως προαναφέραμε, οι τελευταίες είναι οι σημερινές εν ζωή γενιές της όλης Οικογένειας.
Τέλος ας ευχηθούμε όπως αρμονικά καταχωρήθηκαν και συνυπάρχουν τα ονόματα των μελών της Οικογένειας Παπαδάκου, στον επισυναπτόμενο Γενεαλογικό Πίνακα, έτσι, επίσης αρμονικά και με μεγάλα βήματα προόδου, να ζουν πάντα οι απόγονοι τους, χωρίς ποτέ να ξεχνούν το όμορφο χωριό της καταγωγής τους, την ιστορική Πηλάλα της θρυλικής Μάνης.
————————————–
1. «Νικόλαος Παπαδάκος» αναφέρεται σε έγγραφα της Επανάστασης του 1821 (Βλ. ΙΕΤ 5 & 6) από τα μέρη εκείνα. Στα έγγραφα αυτά όμως, δεν αναφέρεται ο τόπος καταγωγής ή κατοικίας του. Έτσι δε μπορούμε να τον ταυτίσουμε με τον αναφερόμενο. 2. Παραμένει πάντα η ορθογραφία του πρωτότυπου, αλλά με τονισμό μονοτονικού. 3. Στην Πηλάλα, εκτός από το «Κορίθρακας», βυζαντινό ή τουλάχιστον υστεροβυζαντινό επώνυμο σε –ας, υπάρχουν και τα Δούκας, Δέρβας (Ντέρβας) και Κουλουράς.. 4. Η προφορική παράδοση της Οικογένειας θέλει συνέχειά της στην Ποταμιά του τέως δήμου Φελλίας της Λακωνίας. Από τα στοιχεία όμως που διαθέτουμε, δε φαίνεται να υπάρχει συνέχεια εκεί, από τους συγκεκριμένους Γεώργιο ή Αλέξιο Ιωάννη Παπαδάκου. 5. Σημειωτέον το έγγραφο αναφέρει πως ο Ιωάννης Παπαδάκος, πατέρας του, παντρεύεται την Αικατερίνη Δ. Ξανθάκου. Αλλά πρέπει να είναι λάθος γιατί βαθμός γάμου αναφέρεται «πρώτος». Ενώ τότε ο πατέρας του Ιωάννης είχε ήδη όλα τα παιδιά του, που αναφέρονται και στο Γενεαλογικό Πίνακα