O Πετρόμπεης μιλάει για την προσφορά της Μάνης στην επανάσταση του 1821

                                                                               

F. Aichholzer, Προσωπογραφία του Πετρόμπεη Mαυρομιχάλη. (Μουσείο Μπενάκη)    

Εν Άργει  11 : Οκτωβρίου 1829

Είναι γεγονός ότι οι Μανιάτες αγωνιστές του 1821 δεν άφησαν απομνημονεύματα, ικανά να φωτίσουν ακόμη περισσότερο τη συμβολή της Μάνης στον απελευθερωτικό αγώνα της Πατρίδας κατά του Οθωμανικού ζυγού. Αυτό έχει συχνά ως αποτέλεσμα ορισμένοι, είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα, να παραποιούν την ιστορία και μεθοδικά να υποβαθμίζουν (ή ακόμη και να αποσιωπούν) την προσφορά και τις θυσίες των Μανιατών.

          Από αυτήν την άποψη, οι όποιες σωζόμενες μαρτυρίες των πρωταγωνιστών του Αγώνα, αποκτούν ιδιαίτερη ιστορική σημασία και βαρύτητα. Πολύ περισσότερο σήμερα, με αφορμή την ιστορική επέτειο της 17^ης Μαρτίου 1821, αλλά και ενόψει της επικείμενης συμπλήρωσης των 200 χρόνων από εκείνη την εποχή και των συναφών εκδηλώσεων.

Μία τέτοια περίπτωση, σωζόμενης στα αρχεία αλλά σχεδόν άγνωστης μαρτυρίας, αποτελεί η τρισέλιδη επιστολή του Πετρόμπεη προς τον Καποδίστρια, μέρος της οποίας παρακάτω δημοσιεύουμε (από 11 Οκτωβρίου 1829, βλ. Γ.Α.Κ. Αρχείο Γενικής Γραμματείας, περιόδου Ι. Καποδίστρια. Φ. 222).

Εδώ ο Μαυρομιχάλης, που είχε δίπλα του τα ηρωικά μέλη της οικογένειας του και άλλους άξιους οπλαρχηγούς, περιγράφει τις ενέργειές του για την οργάνωση και την εξάπλωση του απελευθερωτικού αγώνα των Μανιατών στα 1821, από την ελεύθερη Μάνη στην απελευθέρωση της Καλαμάτας και σχεδόν ολόκληρης της Πελοποννήσου και της ανατολικής Στερεάς, με τον εξής μοναδικό τρόπο :

«..Ο καιρός Σ. Κυβερνήτα μας είναι προσδιορισμένος απ’ όλον το Ελληνικό Έθνος, αφ’ ου έστειλον τον υιόν μου και δούλον σας Αναστάσιον εις Τριπολιτζάν θυσιάσας αυτόν δια την πατρίδα εκουσίως, όπου και των Τούρκων τα όμματα εσφαλίσθησαν με κατράμι και δεν εφοδιάσθησαν.

          Κατά τους 1821 Φεβρουαρίου : 10. Και πάλιν αμέσως έστειλον επίτηδες έναν μου ανηψιόν εις Κωνσταντινούπολιν, δίδοντας την είδησιν  του υιού μας και δούλου Σας Γεωργάκη, και με μεγάλον κίνδυνον της ζωής του εδραπέτευσεν, καθότι ο ερχομός του Γεωργάκη επροξένησεν την επανάστασιν εις την Ελλάδα. Και έπειτα κατά διαφόρους πολέμους, και αρίστευσε και εκινδύνευσε εις τέλειον θάνατον, αφ’ού έπεσεν εις χείρας του Ιμβραήμη, αλλά η θεία Πρόνοια με ελυπήθη και τον ελευθέρωσεν.

          Έπειτα εις το αυτό έτος 23 : Μαρτίου όπου εδιώρισα εις δύο κολόνας τα εμπειροπόλεμα όπλα της Σπάρτης, από το μέρος της δυνατής θέσεως Μπαρδούνιας και Μυστρός, αρχηγούς διορίζοντας τους αυτάδελφούς μου Κυριακούλη και Κωνσταντίνον, κυριεύοντας διά της παντοδυναμίας του Υψίστου, εκείνα τα απόρθητα μέρη αναιμωτί, όπου βέβαιον ήθελον πολεμούν ακόμη, με το να είναι δύσβατοι τόποι και πύργοι φοβεροί. Και εις την ίδια στιγμή αμέσως επροχώρησαν έως το Καλογεροβούνι, έξω της Τριπολιτζάς.

          Εγώ δε μετά των λοιπών εκυριεύσαμεν την Μεσσηνίαν, σχεδόν όλην την Πελοπόννησον, επολιορκήσαμε τα φρούρια και του Λάλα ενδυναμώσαμεν και τα έξω Μεγάλα Δερβένια της Ρούμελης αφ’ ου έγινε η φοβερή και λαμπρά μπατάγια του Βαλτετζίου, ήτις επισφράγισε δια της θείας προνοίας την τύχην της Ελλάδος.

          Ο δε Κυριακούλης και Ηλίας έπειτα από την νίκην του Βαλτετζίου, εβεβαιώθημεν ότι κατεβαίνει ο Βερβεργιόνης και διάφοροι άλλοι πασάδες με αρκετά στρατεύματα να έμβουν εις τον Μωρέα, όπου  βέβαιον και επροχωρούσαν, αμέσως τους εδιώρισα και επήγαν και τους  αντίκρουσαν εξι μήνας με απείρους και φοβερούς πολέμους, κρατώντας εκείνα τα μέρη, όπου ήτον η Σωτηρία της Ελλάδος, έως ότου εκυριεύσαμεν την Τριπολιτζάν και Κόρινθον, όπου ήμουν και ο ίδιος ιν τέστα (δηλ. επικεφαλής). Τα δε λοιπά μύρια τοιαύτα, μέχρι την σήμερον σιωπώ..».

             Ας είναι το παρόν μας, μία ιστορική συμβολή, ένας ελάχιστος φόρος τιμής και μνήμης προς τον ίδιο τον Μαυρομιχάλη και όλους τους προγόνους μας Μανιάτες αγωνιστές, χάρη στους οποίους εμείς σήμερα υπάρχουμε και ζούμε ελεύθεροι !!

Το «παλάτι» του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στο Λιμένι – έδρα της οικογένειας 

                                                                       13 Μαρτίου 2020

                                                                   Δημήτριος Π. Μαριόλης

                                                                             Δικηγόρος – Ιστορικός

Πηγές

1. ΓΑΚ
2. https://oimaniateseinaipantou.blogspot.com/p/blog-page_176.html
3.   https://www.benaki.org/index.php?option=com_collectionitems&view=collectionitem&id=108759&Itemid=&lang=el
4. https://maniatika.wordpress.com/

ΕΤΣΙ ΞΑΝΑΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΝΙΑΤΩΝ

Όπως έχει ήδη γίνει γνωστό, στις 23-1-2019 εκδικάστηκε στο πρωτοδικείο Γυθείου αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, ιδιοκτητών εκτάσεων σε περιοχή της Μέσα Μάνης κατά εταιρείων αιολικών πάρκων. Στη δίκη αυτή εμφανίστηκε υπέρ των εταιρειών το Ελληνικό Δημόσιο, ισχυριζόμενο ότι αυτό είναι ο πραγματικός κύριος των επίμαχων εκτάσεων – ως διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας – και άρα ότι νομίμως αυτές έχουν παραχωρηθεί σήμερα προς τις εταιρείες για την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών.

Πρόσφατα (15-2-1019) εκδόθηκε η απόφαση του Δικαστηρίου, που πιθανολογεί οτι οι εκτάσεις αυτές δεν είναι αγροτεμάχια αλλά είναι Δημόσιες και Δασικές, δεχόμενο έτσι τις απόψεις του Δημοσίου απορρίπτοντας την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων. Σχετικά δημοσιεύματα με το θέμα έχουν ήδη αναρτηθεί στον τύπο (βλ. ενδεικτικά σε «Λακωνικό Τύπο» άρθρο με τίτλο «Δημόσιες οι εκτάσεις για τα Αιολικά Πάρκα στη Μάνη»).

Στόχος μετά από αυτά του παρόντος άρθρου, δεν συνιστά βεβαίως ο αναλυτικός σχολιασμός ή η κριτική, περί της ορθότητας ή μη, της πρόσφατης δικαστικής απόφασης, που ούτως ή άλλως έκρινε προσωρινά σε επίπεδο ασφαλιστικών μέτρων – τη στιγμή μάλιστα που η κύρια υπόθεση, δηλαδή η αγωγή των ενδιαφερόμενων επί του ιδιοκτησιακού, εκκρεμεί ακόμη για εκδίκαση και δεν υπάρχει οριστικό δεδικασμένο.

Στόχος, και αυτό καθαρά στα πλαίσια της επιστημονικής ιδιότητας και της ευθύνης του γράφοντος ως Δικηγόρου αλλά και ως Ιστορικού, είναι η ενημέρωση των Μανιατών και των φίλων της Μάνης, αναφορικά με τη θέση του Ελληνικού Δημοσίου στη δίκη, σχετικά με τον χαρακτηρισμό των εκτάσεων ως δημόσιων δασικών και την νομιμότητα της παραχώρησής τους από αυτό για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών.

Ισχυρίστηκε λοιπόν στη δίκη το Δημόσιο, για την ευρύτερη περιοχή της Μέσα Μάνης (για να επανέλθουμε και να θυμηθούμε τον κύριο τίτλο του παρόντος), μεταξύ άλλων ότι : «…Η επίδικη έκταση αποτελεί τμήμα μεγαλύτερης έκτασης της κατηγορίας αραζί εμιριγιέ που ανήκε σε Οθωμανούς και την καταλάβαμε (δηλαδή την κατέλαβε το δημόσιο) κατά τη διάρκεια του αγώνα της ανεξαρτησίας και τη δημεύσαμε, αλλιώς κατά το χρόνο της υπογραφής των παραπάνω πρωτοκόλλων είχε εγκαταλειφθεί από τους τέως κυρίους της Οθωμανούς και δεν καταλήφθηκε από άλλους, …αλλιώς ανήκε στο Τούρκικο Δημόσιο και τη δημεύσαμε, περιελθούσα στο Ελληνικό Δημόσιο από τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους λόγω διαδοχής του Τουρκικού Δημοσίου», δίνοντας έτσι προς το Δικαστήριο τη δική του ιστορική και νομική εκδοχή για την Μάνη και τους Μανιάτες, που δήθεν ήρθε και απελευθέρωσε σαν Δημόσιο κατά την Επανάσταση του 1821 από τους έως τότε Οθωμανούς και

Τούρκους κυρίους τους. Πράγματα ωστόσο που ακόμα και ο ίδιος ο νομοθέτης έχει δεχτεί οτι ιστορικά δεν ισχύουν, αφού ενέταξε και τη Μάνη στο άρθρο 62 του νόμου 998/1979, το οποίο την εξαιρεί από το τεκμήριο κυριότητας του δημοσίου στις δασικές εκτάσεις, ως περιοχή ουδέποτε κατακτηθείσα από τους Τούρκους.

Παραθέτουμε και ένα ιστορικό τεκμήριο, τμήμα από επιστολή του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, στο οποίο περιγράφεται ξεκάθαρα ο ρόλος της Μάνης, όχι ως μιας υπόδουλης περιοχής (όπως διατείνεται το δημόσιο) αλλά ως της δύναμης που ξεκίνησε και απελευθέρωσε άλλες περιοχές της πατρίδας μας:

 

«……. Έπειτα εις το αυτό (1821) έτος 23 Μαρτίου οπού εδιώρισα εις δύο κολόνας τα εμπειροπόλεμα όπλα της Σπάρτης, από το μέρος της δυνατής θέσεως Μπαρδούνιας και Μυστρός, αρχηγούς διορίζοντας τους αυτάδελφούς μου Κυριακούλην και Κωνσταντίνον, κυριεύοντας δια της παντοδυναμίας του Υψίστου εκείνα τα απόρθητα μέρη ……….

….. Εγώ δε μετά των λοιπών εκυριεύσαμεν την Μεσσηνίαν, σχεδόν όλην την Πελοπόννησον, επολιορκήσαμεν τα φρούρια ………»

Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, 11 Οκτωβρίου 1829,

Απόσπασμα ανέκδοτης επιστολής του προς τον Ι. Καποδίστρια (ΓΑΚ, Αρχείο Γενικής Γραμματείας, Φ. 222, προσωπικό αρχείο του γράφοντος)

Η γνωστοποίηση της παραπάνω εκδοχής του Δημοσίου, ενέχει (ας μας επιτραπεί να πιστεύουμε) στοιχεία επικαιρότητας και οφείλει να αποτελέσει τροφή ευρύτερου προβληματισμού για όλους μας, όχι μόνο εξ αφορμής της διαδικασίας δηλώσεων στο Κτηματολόγιο (που ήδη «τρέχει» και για τη Μάνη), αλλά και εξ αφορμής  – και κυρίως – λόγω της επικείμενης επετείου στις 17 Μαρτίου, για την έναρξη του Αγώνα των ελεύθερων Μανιατών υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.

                                                                                                24-2-2019­

Δημήτριος Μαριόλης

Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω

 Ιστορικός, απόφοιτος Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας ΔΠΘ

ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΜΑΝΗ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΝΑΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΝΙΑΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΙ ΣΤΟ ΣτΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 07/12/2016 ΣΤΙΣ 7μμ ΣΤΟ «ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΑΝΙΑΤΗ» ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

Οι. Πο. Κίνηση Μέσα Μάνης

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΜΕΣΑ ΜΑΝΗΣ

oi.po.kinisi.manis@gmail.com

https://www.facebook.com/oi.po.kinisi.mesa.manis

https://www.facebook.com/Οικολογική-Πολιτιστική-Κίνηση-Μέσα-Μάνης-143519969150405

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΝΑΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΝΙΑΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΙ ΣΤΟ ΣτΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 07/12/2016 ΣΤΙΣ 7μμ

ΣΤΟ «ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΑΝΙΑΤΗ» ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

Προς τους Συλλόγους και τους Μανιάτες που έχουν υπογράψει την προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας και όλους όσους αγαπούν τη Μάνη και τη θέλουν όπως την ξέρουμε.

Αγαπητοί φίλοι, συμπατριώτες και συμπατριώισσες,

Το θέμα της εγκατάστασης των 42 πρώτων ανεμογεννητριών στη Μάνη μπαίνει

στην τελική ευθεία. Την 8η Φεβρουαρίου 2017 έχουμε την κρίσιμη συζήτηση της προσφυγής μας στο ΣτΕ.

Επιπλέον φαίνεται ότι οι εταιρείες των αιολικών θέλουν να τελειώσουν το θέμα το δυνατό συντομότερο. Οι Γερμανικές βιομηχανίες περιμένουν τα εκατό πρώτα εκατομμύρια για τις ανεμογεννήτριές τους και οι εγχώριοι εταίροι τους βιάζονται να εισπράξουν το μερίδιό τους.

Η Μάνη έχει μπει για τα καλά στο στόχαστρο μεγάλων συμφερόντων, εγχώριων και ξένων, που προχωρούν με χαρακτηριστική σιγουριά, για να μην πούμε και αλαζονεία. Γύρω τους ένα ολόκληρο σύστημα τους προστατεύει και τους διευκολύνει, προφανώς με το αζημίωτο.

Έχουμε κι εμείς όπλα. Πιο παλιά και πιο δοκιμασμένα. Το δίκιο μας και το μανιάτικο κεφάλι το αγύριστο. Αλλά χρειάζεται και προγραμματισμός και δράση.

Σας καλούμε την

Τετάρτη, 7 Δεκεμβρίου 2016 στις 7.00 μμ, στο «Σπίτι του Μανιάτη» (Ένωση Απανταχού Μανιατών), στην οδό Πραξιτέλους 215, Πειραιάς-Πασαλιμάνι. Θα σας ενημερώσουμε για τα όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα και θα καθορίσουμε όλοι μαζί την κλιμάκωση των ενεργειών μας. Θα ακολουθήσει και άλλη συγκέντρωση, αυτή τη φορά στη Μάνη.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                   Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Κυριάκος Κοττέας                                            Κυριάκος Ζηλάκος

 

 

Του Κοσσονάκου και του Κορφιωτάκη

 Νικόλαος Κορφιωτάκης (1792 – 1850).

Αγωνιστής του 1821 και πολιτικός. Ήταν εγγονός του Νικολάου (4.). Στην περίοδο του Αγώνα συμμετείχε σε πολλές επιχειρήσεις, στις οποίες και διακρίθηκε. Ο Κ. ξεχώριζε για τη ρητορική του δεινότητα και τη μόρφωσή του. Μετά την απελευθέρωση διετέλεσε ταμίας και ελεγκτής στο Υπουργείο Οικονομικών. Εξελέγη αντιπρόσωπος του Μιστρά στην Α’ Εθνοσυνέλευση (1821-22) και αργότερα βουλευτής κατά τις περιόδους 1845 και 1847-50. Ήταν οπαδός του Κωλέττη και διετέλεσε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνησή του (1847-48). Η κυβέρνηση Κριεζή τον όρισε υπουργό Παιδείας στις 4 Αυγούστου 1850 και μία από της πρώτες ενέργειές του ήταν η υπογραφή του Συνοδικού τόμου, με τον οποίο αναγνωριζόταν το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ελλάδος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Στις 20 Αυγούστου 1850, την ημέρα που ο Συνοδικός τόμος διαβάστηκε στις εκκλησίες, ο Κ. δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι του από έναν Μανιάτη ονόματι Ζυγούρη.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

1. Ο Κορφιωτάκης ήταν πολύ αγαπητός πολιτικός.
2. Το μοιρολόι το λέει η μητέρα του Γιώργου Κοσσονάκου, κόρη Μαυρομιχάλη στο κλάμα του γιου της ο οποίος πέθανε στην εκστρατεία των Μανιατών στην Κρήτη με το πλοίο Αρκάδι.
3. Σταυροπήγιο λέει τον δήμο Αβίας, Ζυγός ο δήμος Λεύκτρου, Νίκλος η Μέσα Μάνη. Κολοκυθιά ο δήμος Ανατολικής Μάνης. Ο Κοσσονάκος τιμήθηκε από όλους ως ήρωας πολέμου που ήταν.
4.  Αναθεματίζει τους δολοφόνους του Κορφιωτάκη γιατί στην πολιτική του δολοφονία ενέπλεξαν τον γιο της που τότε ήταν αξιωματικός.